nasıl mı bu denli gülerek yaşayabiliyorum?
çok basit...
doğayı ve doğanın kurallarını hayatına uygulayan, bunu başarabilen her insan kolaylıkla yapabilir bunu.
mesela...
gülüyorum...
insanlara gülen gözlerle bakıyorum...
sen insanoğlu bir baksana etrafına. herkesde bir dert, herkesde bir tasa, hayat koşuşturmacası içinde, yüzleri asık. olan pozitifliğini de almıyorlar mı?
işte tanrı beni bunun için gönderdi.
gülümseyeyim ki insanlar hayata bakmaya başarsınlar, düşünsünler derde, tasaya rağmen gülümseyebiliyormuş insan desinler diye...
tabii ki anlayana.
e ben deli miyim ?
tabi ki değilim.
öyle ayılıp bayılmıyorum da gülmek için...
ama dert, tasa işte geçecek. açılan yaralar iyileşecek. zaman denilen kavram bunun için var.
ben ölümüne acılar çekerimde senin ruhun duymaz. neden?
anlatamam, anlatmam ki...
acı benim acım, kime ne bundan?
her uyandığın gün için, değişik bakış açıları kazandırman lazım yaşamına. tekdüze hayatlar ahmak işidir çünkü.
birazda gülümse hani...
unutma gülümsemeyi, çaldırtma kimseye tebessümlerini.
unutma...
şu an acı çekiyorsan
senin yüzündendir, suçlu arayacaksan mutlaka aynaya bak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder