Bir yerde okumuştum; ruhsal gel-gitlerimiz bizi asıl büyütenmiş…

Şimdiye kadar evliya olmamız gerekmiyor muydu? Nasıl bir büyümekmiş bu…

Gel zaman git zaman, insan gerçekten en fazla en yakınındaki insanlara kırılıyor, kırılmayacağı bir konu olsa bile.

Üşüncü şahıslar yerini zamanla en çekirdektekilere bırakıyor…

Üçüncü şahısları çözmek kolaydı da çekirdek nasıl çözülür kırılmadan bu hususta bir fikrim yok; ancak kırıldıkça, bambaşka bir dünya oluşuyor etrafımda farkında olmadan.

Günün sonunda yine kırıldığınla kalsan da yeni günde hevesli anlatacaklarını o dünyana anlatıp, onlarla mutlu olmayı tercih ediyorsun.

Herkes, olması gerektiği yerde durabilmeli! 

Duramayacak olanlarda kim olursa olsun hadi bir sağa çekiverin de başka ihsan istemem.